2. Loop Met Me Mee voor Het Vergeten Kind!

Loop Met Me Mee voor Het Vergeten Kind!

Anneke Houdé
from €10.000 (13%)
0 m Covered
My goal 2.210 km | Reached 0%

Hoi! Van april - juni 2022 ga ik de Via Francigena, van Calais naar Rome, lopen. Via deze pelgrimage, een tocht van meer dan 2000 km, wil ik geld ophalen voor de kinderen die zich niet gezien en gehoord voelen. Ik zal tijdens deze reis een blog bijhouden op deze website met foto's en verhalen! Loop jij met me mee? 

Hi! I'm walking the Via Francigena, from Calais to Rome, from April - June 2022. With this pilgrimage, a more than 2000 km walk, I hope to raise money for children who don't feel seen or heard. During this journey I will keep a blog on this website with photo's and stories! Will you walk with me? 

View all
€15 04-07-2022 | 09:45 Goed werk, Anneke. Groetjes
€20 12-06-2022 | 11:51 Anneke, veel succes bij je tocht en het mooie doel!! Hartelijke groeten van Roelof en Hilka
€15 11-06-2022 | 21:11
€10 10-06-2022 | 09:43 Het is verjaardagsgeld wat ik gekregen heb van een neef van mij, de heer C.J. Jellema.
€25 05-06-2022 | 09:54 ik ben trots op je. veel succes, tante fenna
View all

Les dernières semaines en France!

 31-05-2022 | 17:27 OÙ: Bar-sur-Aube - Braux-le-Châtel - Leffonds - Langres - Culmont - Leffond - Dampierre-sur-Salon - Bucey-lès-Gy - Cussey-sur-l'Ognon - Besançon - Ornans - Pontarlier - Sainte-Croix Eindelijk weer een nieuwe blog! Wat vliegt de tijd zeg. Dagen zijn snel vol met lopen, eten, contact met andere pelgrims en slapen. Op dit moment even een rustig momentje alleen, in Casa del Pellegrino Exodus. Het is een boerderij voor jongeren met verslavingen en uit moeilijke situaties. Weer een mooi voorbeeld waar Stichting Het Vergeten Kind zich voor inzet om te voorkomen! Zo dankbaar voor alle donaties die er tot nu toe zijn binnengekomen en hopelijk blijft het groeien! Zo dragen de donaties bijvoorbeeld bij aan de Onvergetelijke Zomer(box). In deze Zomerbox zitten toegangskaartjes voor een pretpark, theater of museum, leuke zomerse spelletjes en iets lekkers! Een super initiatief met de zomer in zicht! Wat betreft de tocht is het gek om te bedenken dat de helft van de Via Francigena er al op zit! Als ik terugdenk aan de Compostella dan was een maand lopen al best lang. Nu wil ik nog lang niet naar huis en komen de dingen die ik nodig heb ook wat verspreider naar me toe! Het is mooi om ook op deze pelgrimage synchroniciteit te merken. Maar goed, eerst maar even terug naar waar we gebleven waren bij de vorige blog. Ik neem jullie mee door de Franse departementen Aube, Haute-Marne, Haute-Saône, en Doubs, waarna we de grens over steken naar het oh zo mooie en kalme Zwitserland... Onderweg naar Bar-sur-Aube werd het landschap eindelijk minder plat, heuvels! Ik sliep in een pelgrimsaccommodatie waar ze in totaal nog maar 4 pelgrims hadden ontvangen, terwijl we deze avond met 7 man waren! Patrick (Frans), Harrison (Engels) Ewout & Sulli (Belgisch), Wouter & Brigit (Nederlands koppel) en ik. Marc & Caroline (Amerikaans koppel) sliepen in een hotel en onderweg was ik nog een andere Nederlandse vrouw tegengekomen, dus we waren zelfs met minstens 10 pelgrims in de stad. Dit is veel voor de VF! In de avond geschaakt met Sulli, ra ra wie won ;) Helaas alleen geen oog dicht gedaan 's nachts, want iemand snurkte op mijn kamer.. It's part of the pilgrim experience.. 😵‍💫De twee dagen erna ben ik van de normale VF afgeweken en heb ik weer de oude Romeinse weg van Sigeric gevolgd samen met Patrick, langs Braux-le-Châtel en Leffonds (Abbaye de Mormant). Ik ben 6 uur opgestaan om half 8 te vertrekken. Normaal gesproken begin ik het liefst rond half 9 lekker op m'n gemakje te lopen, dus je moet er soms wat voor over hebben om samen te lopen!  Patrick spreekt alleen maar Frans, dus we communiceerden met weinig woorden, maar we voelden elkaar goed aan. Gelukkig vind ik in stilte lopen juist fijn, en af en toe telden we de eenden (lol) of vertelde hij me welk nummerbordgetal waar in Frankrijk vandaan komt. Onderweg kwamen we langs de zwaarst bewaakte gevangenis van Frankrijk in Clairvaux. Verder staan daar alleen een klooster en een hotel, een gekke combi als je het mij vraagt 😜 Langres was het volgende stadje waar ik twee nachten ben gebleven, dus moest ik afscheid nemen van Patrick. Hij vervolgde ook de Via Sigeric, terwijl ik de wat langere VF langs het meer wilde volgen. Langres is een plek waar veel Nederlanders op de camping staan als tussenstop naar en van Zuid-Frankrijk. Ik sliep bij familie Collier, die heel erg gastvrij was. En zo lief: mevrouw Collier appt me soms nog steeds om te vragen hoe het gaat! Toen ik bij hen was waren mijn schoenen vrijwel aan hun einde gekomen, dus meneer Collier heeft ze geprobeerd te lijmen, maar uiteindelijk heeft zijn vrouw me toch maar met de auto naar de Intersport gebracht. De tweede keer dat iemand me daarheen brengt! Ze had ook nog korting op haar kaart staan, dus die mocht ik gebruiken voor de schoenen! De nieuwe  schoenen lopen als wolkjes en hebben helemaal geen blaren gegeven gelukkig. Op de tweede dag in Langres had ik 's avonds afgesproken met Marc & Caroline, Harrison en Wouter & Brigit om een biertje te drinken en spelletjes te spelen. Wouter & Brigit vertrokken de ochtend erna weer naar Nederland: niet iedereen kan het veroorloven om drie maanden er tussen uit te knijpen! De dag erna liep ik samen met Marc en Caroline. Vlak voor we ergens wilde lunchen in een restaurantje hadden we boodschappen gedaan. Zonder na te denken legde ik het fruit (in een zakje) op tafel in het restaurant, maar meteen kwam de eigenaresse boos naar ons toe dat we niet ons eigen eten daar mochten eten. Natuurlijk niet! Ik heb maar niet meer m'n best gedaan om beleefd te zijn. Niet iedereen moet het hebben van pelgrims blijkt wel weer. Gelukkig was deze situatie echt een uitzondering, want normaal zijn alle mensen (ook in restaurantjes) heel gastvrij en aardig. Die avond sliep ik bij een vriendin van madame Collier, vlakbij Culmont. Ze nam me mee naar haar moeder van 97 (die gaf me een pak koekjes mee) en 's avonds kwamen haar kleinkinderen ook eten. Wat een gezelligheid! Haar kleindochtertje gaf me de volgende ochtend een hondje die ze getekend had, zo schattig. Naar Leffond liep ik weer samen met de Amerikanen :) Die kletsen wat af hoor, gezellig! Ik heb ze verteld over de reden dat ik deze tocht loop, en ook zij hebben gedoneerd! We hoorden trouwens bij elke kerk die we tegen kwamen telkens een heel hard gezoem... Blijkbaar zaten er mega grote wespennesten. Bah! Éen keer kwam de zwerm op ons afvliegen en gooide ik als reflex mn broodje weg... oepsie. Naar Dampierre-sur-Salon en Bucey-les-Gy liepen we weer samen, en dit keer ook met Harrison. Omdat wij vergeleken de meeste lopers het jongste zijn, behandelden ze ons een beetje als hun eigen kinderen en trakteerden ze ons vaak. Zo lief! Aangezien ik dus al best veel dagen samen had gelopen met mensen, wilde ik naar Cussey sur l'Ognon even alleen lopen om  weer tot mezelf te komen. Als vrij sensitief persoon is dat soms even nodig! Eenmaal aangekomen sliep ik samen met Harrison bij familie Bonnet, die heel erg geïnteresseerd bleek in de psychologie van Jung. We hebben veel interessante gesprekken gehad over psychologie en spiritualiteit! Mevrouw Bonnet gaf ons allebei een (dun) boekje die we mee mochten nemen, dus toen heb ik boekje dat ik al had (l'Ange Gardien) maar bij hun achtergelaten. Inmiddels heb ik het nieuwe boekje (Ainsi parlait/Aldus sprak van Etty Hillesum) uit en op de camping bij Montreux op het boekenplankje gezet. En guess what: toevallig stond daar ook het boek l'Ange Gardien, dus ik heb ze maar naast elkaar gezet 😀 In Besançon hadden we een pizza reunion met Marc & Caroline, hun twee Amerikaanse vrienden, Ewout & Sulli, en Harrison. Daarvoor samen door het stadje heen geslenterd om wat plekjes te zien. En ik heb eindelijk mijn eerste ijsje gekocht! Couldn't wait. Ik heb samen met Caroline pizza's gedeeld, want we konden niet kiezen. Food is good! Helaas was het in Ornans tijd om afscheid te nemen van de Amerikanen. Laatste keer biertjes gedronken en spelletjes gespeeld!  Ornans ligt trouwens op een super mooi plekje tussen de bergen aan een riviertje. Ik sliep in een solidariteit café waar er normaal gesproken activiteiten worden georganiseerd en aan migranten Frans les wordt gegeven. Daar ontmoette ik Magda, die me vertelde over haar boek dat ze had geschreven over innerlijk werk en de weg terug naar je authentieke zelf. Ik was geraakt, want dat is natuurlijk gelinkt aan waarom ik deze tocht loop! Ze bood me aan om bij haar thuis avond te eten, waar ze een lekkere salade voor ons heeft gemaakt. Een andere vrouw die toevallig ook in het solidariteit cafe was, had me aangeboden dat ik de volgende dag samen met haar bij haar oude vader kon slapen en met haar mee kon naar een concert. Aangezien hij in een dorpje in de bergen voor Pontarlier woonde, hoefde ik niet zo ver te lopen en haalde ze me met de auto op! Ze nam me eerst mee naar een oude Keltische plek waar ze dacht dat er verhoogde energie was. Die avond gingen we naar het concert, wat georganiseerd was voor de plaatselijke school. Leuk om mee te maken!  De laatste dag in Frankrijk - tot over de Zwitserse grens - was zwaarder dan ik had verwacht. Er waren twee verschillende routes, eentje naar St Croix en de andere naar Jougne. Ik ging naar St Croix, maar was perongeluk op de alternatieve route terecht gekomen! In my defense: Het was niet heel duidelijk aangegeven (of ik had gewoon beter moeten kijken welke dorpjes bij mijn route hoorden haha). In ieder geval was dat een uur langer lopen, terwijl het al een hele klim was! Stress! Gelukkig was de host waar ik sliep heel erg gastvrij en nam hij me mee naar een restaurant! It made my day! We hebben een heerlijk vier gangen - speciaal voor moederdag - menu gegeten. We praatten in drie talen, zowel Engels als Frans en Duits. Als ik het Frans niet begreep ging hij over op Duits en ik antwoordde telkens in het Engels. Zo kom je best ver! 👌 Dit was het dan, het einde van een periode vol met Franse aperitivi, een veelzijdige keuze aan fromages, en alle overheerlijke pastries...  Ik ga het missen. France, you've served me well!!! C'était très, très bien! Het is tijd om Zwitserland te gaan verkennen en de beenspieren nog eens extra te trainen..  Au revoir! 
Read more