Duizenden kinderen in Nederland slapen ‘s avonds niet in hun eigen bedje. Ze zijn verwaarloosd of mishandeld. Ze zijn gevlucht voor geweld of uit huis geplaatst, omdat ze niet meer veilig waren. Thuis wonen gaat niet meer. Dat maakt ze onzeker en boos. Ook zijn er veel kinderen die wél thuis wonen, maar die dagelijks geconfronteerd worden met ernstige problemen. Problemen van hun ouders, waar kinderen niets aan kunnen doen en ook niets aan kunnen veranderen. Maar waar ze wel de dupe van zijn. Verslavingen, grote schulden en psychische problemen van ouders zetten kinderen volledig klem. Ze raken eenzaam en geïsoleerd. Zo hoort een kinderleven toch niet te zijn?